ഇന്ത്യയില്‍ യഥേഷ്ടം ജലം ലഭിക്കുന്ന, ഉഷ്ണമേഖലാപ്രദേശങ്ങളില്‍ കൃഷിചെയ്തുവരുന്ന വിളയാണിത്. പഞ്ചാബ്, മഹാരാഷ്ട്ര, ഉത്തര്‍പ്രദേശ്, ബീഹാര്‍ എന്നിവിടങ്ങളില്‍ വ്യാപകമായും കേരളം പോലുള്ള സംസ്ഥാനങ്ങളില്‍ ഭാഗികമായും കൃഷിചെയ്തുവരുന്നു. സക്കാറം ഒസിഫിനാരം എന്നാണ് കരിമ്പിന്‍റെ ശാസ്ത്രനാമം. തൊലിയുടെ നിറത്തിന്‍റെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ ഇളം പച്ച, കടുംപച്ച, ചുവപ്പ് , വയലറ്റ്, ചുവപ്പ് കലര്‍ന്ന തവിട്ട് എന്നിങ്ങനെ വിവിധതരത്തില്‍ കരിമ്പുണ്ട്.
ഏകദേശം നാല്-അഞ്ച് മീറ്റര്‍ ഉയരത്തില്‍ വളരുന്നതും ഉറപ്പുള്ള കാണ്ഡത്തോടു കൂടിയതുമാണ് കരിമ്പ്. ഇതിന് അനവധിമുട്ടുകള്‍ കാണപ്പെടുന്നു. വലിയകരിമ്പിന് ഇരുപതില്‍ക്കൂടുതല്‍ മുട്ടുകള്‍ കാണാം. എല്ലാമുട്ടിലും ധാരാളം വേരുമുകുളങ്ങളുണ്ടാകും. ഇലകള്‍ കനം കുറഞ്ഞ് നീണ്ടതാണ്. ഏകദേശം അരമീറ്റര്‍ മുതല്‍ ഒന്നേകാല്‍ മീറ്റര്‍ വരെ നീളവും ആറ്-ഏഴ് സെമീ വിതിയും ഇലകള്‍ക്കുണ്ടാകാം. ഉപരിതലം പരുപരുത്തതായിരിക്കും. പൂവുകള്‍ കുലകളായാണ് ഉണ്ടാകുക. പൂവുകള്‍ക്ക് നല്ലവെള്ളനിറമുണ്ടാകും വളരെ അപൂര്‍വമായി മാത്രമേ കരിമ്പില്‍ വിത്തുകള്‍ ഉണ്ടാകാറുള്ളൂ.
കരിമ്പുകൃഷി: ഒരുപ്രധാന ഉഷ്ണമേഖലാവിളയായ കരിമ്പ്നല്ലനീര്‍വാര്‍ച്ചയുള്ള ഫലഭൂയിഷ്ടമായ കരിമണ്ണിലാണ് ധാരാളമായി വളരുക. നദീതടങ്ങളിലെ എക്കല്‍ കലര്‍ന്ന മണ്ണിലും കരിമ്പ് നന്നായി വളരും. വ്യാവസായികമായി ശര്‍ക്കര, പഞ്ചസാര എന്നിവ നിര്‍മിക്കാനാണ് കരിമ്പ് വ്യാപകമായി ഉപയോഗിച്ചു വരുന്നത്. കരിമ്പുകൃഷിയില്‍ ബ്രസീല്‍ കഴിഞ്ഞാല്‍ രണ്ടാംസ്ഥാനം ഇന്ത്യയ്ക്കാണ്. ഉത്തര്‍പ്രദേശിലെ ഗംഗാതടങ്ങളിലാണ് കരിമ്പ്സമൃദ്ധമായി വളരുന്നത്.
കൃഷിയിടമൊരുക്കല്‍ : കരിമ്പ്കൃഷിയില്‍ നിലമൊരുക്കലില്‍ ഏറെ ശ്രദ്ധയാവശ്യമാണ്. കരിമ്പ് നടുന്നതിനുമുമ്പ്കൃഷിയിടം കുറഞ്ഞത് മൂന്നു പ്രാവശ്യമെങ്കിലും ഉഴുത് മറിക്കണം. അതിനുശേഷം അതില്‍ സെന്‍റൊന്നിന് 30-40 കിലോ തോതില്‍ കാലിവളമോ കമ്പോസ്റ്റോ ചേര്‍ത്തിളക്കി നിരപ്പാക്കണം. അമ്ലഗുണം കൂടുതലുള്ള മണ്ണാണെങ്കില്‍ ആവശ്യത്തിന് ഡോളമൈറ്റോ കുമ്മായമോ ചേര്‍ത്തുകൊടുക്കാം. അങ്ങനെ വളംചേര്‍ത്ത് നിരപ്പാക്കിയ നിലത്ത് നീളത്തിലോ കുറുകെയോ ചാലെടുത്താണ് കരിമ്പിന്‍ തണ്ടുകള്‍ നടേണ്ടത്. കരിമ്പിന്‍റെ വളര്‍ച്ചയുടെ ആദ്യകാലങ്ങളില്‍ കൂടിയ താപനില വേണം. വരിയും നിരയുമായാണ് ചാലുകളെടുക്കേണ്ടത്. ചാലുകള്‍ തമ്മില്‍ കുറഞ്ഞത് മുക്കാല്‍മീറ്റര്‍ അകലവും ചാലിന്‍റെ താഴ്ച കുറഞ്ഞത് അരമീറ്ററെങ്കിലും ഉണ്ടായിരിക്കണം. മൂപ്പ് കൂടിയ ഇനങ്ങള്‍ക്ക് 90 സെമീ വരെ അകലം വിടാം. ചരിഞ്ഞസ്ഥലങ്ങളിലാണ് കൃഷിയിറക്കുന്നതെങ്കില്‍ 75 സെമീ അകലത്തിലും 30 സെമീ എങ്കിലും താഴ്ചയുമുള്ള തടങ്ങളെടുത്താകണം നടുന്നത്.
നടീല്‍വസ്തു: മൂപ്പായ കരിമ്പിന്‍ തണ്ടിന്‍റെ ദൃഢത കുറഞ്ഞ മുകളറ്റമാണ് നടീല്‍വസ്തുവായി ഉപയോഗിക്കുന്നത്. ഒരേക്കറിന് നടാന്‍ മൂന്നുമുട്ടുകളോടെ മുറിച്ചെടുത്ത 13000 ത്തോളം കഷണങ്ങള്‍ കുറഞ്ഞത് അത്യാവശ്യമാണ്. കുമിള്‍ രോഗബാധയൊഴിവാക്കാന്‍ ഇവ 0.25 ശതമാനം ഗാഢതയുള്ള ബോര്‍ഡോ മിശ്രിതത്തില്‍ മുക്കിയ ശേഷം നടണം. ചാലുകളില്‍ ഒന്ന് ഒന്നിനോട് ചേര്‍ത്തുവെച്ച്‌ മണ്ണിട്ട് മുടണം. ഉയര്‍ന്ന അളവില്‍ നീര് ലഭിക്കുന്ന ചീയല്‍രോഗത്തെ പ്രതിരോധിക്കുന്ന സി.ഒ 7405, സി.ഒ.6907, തിരുമധുരം, വെള്ളക്കെട്ടിലും വെള്ളക്ഷാമം ഉള്ളിടത്തും ഒരുപോലെ ഉപയോഗിക്കാവുന്നതും ചീയല്‍ രോഗത്തെ ചെറുക്കുന്നതുമായ ഇനമായ മധുരിമ, ചെഞ്ചീയല്‍ രോഗത്തെ ചെറുക്കുന്ന മാധുരി, വെള്ള ലഭ്യത കുറഞ്ഞയിടങ്ങളില്‍ പാകമായ സി.ഒ. 92175. കാലാകരിമ്പിനമായ സി.ഒ. 70 എന്നിവയും കടയ്ക്കാട് വിത്തുത്പാദനകേന്ദ്രത്തിന്‍റെ മുന്തിയ ഇനം നടീല്‍ വസ്തുക്കളും കരിമ്പുകൃഷിക്കാര്‍ക്ക് വിത്തിനങ്ങളില്‍ ആശ്രയിക്കാം.
വളങ്ങള്‍ ചേര്‍ക്കാം: വ്യാവസായികമായി കരിമ്പുത്പാദിപ്പിക്കുന്നവര്‍ രാസവളങ്ങളാണ് ഉപയോഗിച്ചുവരുന്നത്. നൈട്രജന്‍, ഫോസ്ഫറസ്, പൊട്ടാഷ് എന്നിവയുടെ കോമ്പിനേഷനാണ് സാധാരണ ഉപയോഗിക്കുന്നത്. മുളച്ചുപൊന്തിയാല്‍ ഇടയിളക്കുന്ന സമയത്ത് ചാലുകള്‍ ഉണ്ടാക്കണം. വളം ചേര്‍ത്തശേഷം മണ്ണ് ചുവട്ടില്‍ കൂട്ടിക്കൊടുത്തുകൊണ്ടേയിരിക്കണം. ജൈവകൃഷിയില്‍ ഇടവിളയായി പയര്‍ വിതച്ച്‌ അവ പൂവിടുന്നതോടെ പിഴുതെടുത്ത് കരിമ്പിന്‍ ചാലില്‍ ഇട്ടുമൂടിക്കഴിഞ്ഞാല്‍ നല്ല വളക്കൂറുണ്ടാകും. അതോടൊപ്പംതന്നെ കാലിവളമോ കമ്പോസ്റ്റോ ചേര്‍ത്ത് മൂടിക്കൊടുക്കണം. കാലാകരിമ്പാണെങ്കില്‍ വിളവെടുത്ത് 25 ദിവസം കഴിഞ്ഞാല്‍ ആദ്യതവണ വളം ചേര്‍ത്തുകൊടുക്കണം. മധ്യകേരളത്തിലെ വരണ്ട മണ്ണിന് ഏക്കറിന് 75 കിലോ യൂറിയയും 30 കിലോ പൊട്ടാഷും വേണം. വളക്കൂറുള്ള മലയോരപ്രദേശങ്ങളിലെ മണ്ണിന് 50 കിലോ യൂറിയ മതിയാകും . നിരകള്‍ക്കിടയില്‍ വളം വിതറി കൊത്തിക്കൂട്ടുകയാണ് ചെയ്യേണ്ടത്. ഇടവിളയായി പയര്‍ നടുന്നത് കളകളെ മെരുക്കാനും നല്ലതാണ്. മഴയുടെ ലഭ്യതയുടെ തോതനുസരിച്ചാണ് നന കൊടുക്കേണ്ടത്. കിളിര്‍ത്തു കഴിഞ്ഞാല്‍ മാത്രമേ നന്നായി നന കൊടുക്കാവൂ. കാരണം വെള്ളം നിന്നാല്‍ മുള ചീഞ്ഞുപോകും. വിളയുടെ അവശിഷ്ടങ്ങള്‍കൊണ്ടും മറ്റ് ജൈവാവശിഷ്ടങ്ങള്‍കൊണ്ടും പുതയിടുന്നത് ജലനഷ്ടം ഒഴിവാക്കാം.
വിളവെടുക്കല്‍ :സാധാരണയായി വര്‍ഷത്തിലൊരു തവണയാണ് കരിമ്പ് വിളവെടുക്കുന്നത്. എന്നാല്‍ ത്വരിതകൃഷിയില്‍ മൂപ്പ് എട്ടുമാസമായും കുറച്ചുകാണാറുണ്ട്. വിളവ്കു റയുന്നത് കരിമ്പിന്‍റെ നീരിന്‍റെ അളവിനെ ബാധിക്കുമെന്നതിനാല്‍ ഏറ്റവും മൂത്ത അവസ്ഥയില്‍ മാത്രമേ വിളവെടുപ്പ് നടത്താവൂ. ഒരു തവണ നട്ടാല്‍ മൂന്നുതവണ (മൂന്നുവര്‍ഷംവരെ) വിളവെടുക്കാം. കരിമ്പിന്‍റെ വിളയവശിഷ്ടങ്ങള്‍ കൃഷിയിടത്തില്‍ത്തന്നെ ജൈവപുതയായും നല്‍കാം. കരിമ്പിന്‍ തണ്ടുകള്‍ ആട്ടി വറ്റിച്ചെടുത്താണ് ശര്‍ക്കര നിര്‍മിക്കുന്നത്. നിരവധി മരുന്നുകളിലും ശര്‍ക്കര ചേര്‍ത്തുവരുന്നു. വേരു ചീയല്‍, ചെഞ്ചീയല്‍, മറ്റ് ഫംഗസ് രോഗങ്ങള്‍ എന്നിവയും തണ്ടുതുരപ്പനുമാണ് കരിമ്പിന്‍റെ പ്രധാന ശത്രുക്കള്‍. വേപ്പധിഷ്ഠിതകീടനാശിനികളുടെ ഉപയോഗം ആവണക്കെണ്ണ, വെളുത്തുള്ളി മിശ്രിതം എന്നിവ രോഗം വരാതിരിക്കാനായി തളിക്കാവുന്നതാണ്.
ഇലപ്പുള്ളിരോഗം: ഇലയുടെ അടിഭാഗത്ത് വെള്ളത്തിനാല്‍ നനഞ്ഞപോലെയുള്ള പാടുകളും അതിനെത്തുടര്‍ന്ന് ഇലയുടെ ഉപരിതലത്തില്‍ മഞ്ഞക്കുത്തുകള്‍ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതുമാണ് ഇതിന്‍റെലക്ഷണം. പിന്നീട് ഈ മഞ്ഞക്കുത്തുകള്‍ വലുതായി ഇലമൊത്തം വ്യാപിച്ച്‌ കരിഞ്ഞുണങ്ങുകയും ചെയ്യും. രോഗം കാണുന്ന ഇലകള്‍ നശിപ്പിക്കുകയും സ്യൂഡോമോണസ് ലായനി രണ്ടുശതമാനം വീര്യത്തില്‍ ഇലകളുടെ ഇരുവശങ്ങളിലും വീഴത്തക്ക വിധവും സമൂലവും തളിക്കുകയെന്നതാണിതിന്‍റെ പ്രതിരോധമാര്‍ഗങ്ങള്‍.
ഗുണങ്ങള്‍ : ആയുര്‍വേദത്തില്‍ പിത്തത്തെ ശമിപ്പിക്കാന്‍ കരിമ്പിന്‍നീര് ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്. മൂത്രതടസ്സം നീക്കാനും മഞ്ഞപ്പിത്തം ശമിപ്പിക്കാനും രക്തപിത്ത ശമനത്തിനും കരിമ്പിന്‍ നീര് ഉത്തമമാണ്. മൂക്കില്‍കൂടി രക്തം വരുന്ന അസുഖത്തിന് കരിമ്പിന്‍ നീര് മുന്തിരി നീരുമായിച്ചേര്‍ത്ത് നസ്യം ചെയ്യാറുണ്ട്. ഏറ്റവും പ്രധാനമായ ഉപയോഗം ക്ഷയരോഗത്തിനെതിരെയുള്ള മരുന്നായാണ്. പഞ്ചസാര, കാല്‍സ്യം ഓക്സലേറ്റ്, സുക്രോസ്, സറ്റാര്‍ച്ച്‌, സെല്ലുലോസ്, പെന്റോസാന്‍സ്, ലിഗ്നിന്‍ എന്നിവയും സിട്രിക്, മാലിക്, മെസക്കോണിക് സക്സിനിക്, നൈട്രോജെനിക് എന്നീ ആസിഡുകള്‍ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ഇതില്‍ സൈറ്റോസിന്‍, ക്ലോറോഫില്‍, ആന്‍ഥോസയാനിന്‍ എന്നിവയും അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു
